Onze ervaringen op Corsica
We bespreken op deze pagina enkele ervaringen algemeen op Corsica die niet in een ‘gebied’ te vangen zijn.
Al onze ervaringen hebben we gerubriceerd in 9 pagina’s: 1 algemene + 8 regio’s:
Naar de pagina’s:
Het verslag Tour de France op Corsica vind je ook in dit menu. Net als een mooie rondreis over het hele eiland.
Er komen natuurlijk steeds weer nieuwe ervaringen bij zowel in het echt, als op de site! Maar natuurlijk en vooral in ons boek “Beleef Corsica” vind je onze ervaringen terug met een schat aan informatie!
Excursies en boottochten
Zoek je een leuk uitje, kijk dan eens hier en reserveer eventueel gelijk!
Onze ervaringen algemeen
Hier vertellen we over ervaringen algemeen die niet direct geografisch te vangen zijn:
Vliegen of varen
Meestal gaan we met de veerboot. Er zijn zowel mogelijkheden om over te varen vanuit Frankrijk als Italië naar 5 verschillende havensteden op Corsica. Lees onze veerbootervaringen. Een enkel keer vliegen wij of halen we “invliegers” op bij een van de 4 vliegvelden die het eiland rijk is. Gelukkig kan er weer vanuit Nederland worden gevlogen en wel vanaf Luchthaven Rotterdam The Hague, lees hier alles over vliegen
Watervallen op Corsica
Met name in het voorjaar zijn de beken en riviertjes op Corsica vol met smeltwater en kunnen we de mooiste waterpartijen aanschouwen in de ruige natuur van Corsica. Wij zijn er meestal in de zomer, dan moeten de beken het ook hebben van de regen en het grond/bronwater. En dat is echt genoeg om de watervallen van Corsica te bekijken. En er zijn er velen. Kleintjes, grote van meer dan 40 meter en alles daar tussen in.
Vooral als je een canyoning doet kom je er diverse tegen. Je kunt dan via die watervallen naar beneden glijden, abseilen, klimmen of springen. Maar ook zijn veel watervallen via de weg gemakkelijk te bereiken. Velen staan op de Michelinkaart aangegeven. Anderen staan weer in de reisgidsen en ook in de plaatselijke folders van de VVV vermeld. Ook hebben we de bezochte watervallen op de kaart gezet.
Het leuke – vinden wij – is om elke keer weer voor ons nieuwe watervallen te vinden en te bezoeken, daar al dan niet onder te zwemmen, te fotograferen natuurlijk of gewoon van te genieten. Bij sommige watervallen is dat lastig, dan is het dringen om te fotograferen en is het dus veel te vol, te toeristisch. Bij andere watervallen is geen kip te bekennen. Wel kan er een koe of varken zijn dat wakker schrikt als je hem of haar stoort.
Elk jaar lukt het ons weer om een waterval te bezoeken waar nauwelijks of niemand is te vinden. Zoals die in het zuidelijk deel van de Castagniccia aan de D16 tussen Moita en Pianello. Of die uit de Natuurreisgids Corsica: Cascade de Meli, die in het midden van het eiland nabij de T20 vlakbij Vivario stroomt. Volg het doodlopende weggetje D23 naar Canaglia. Ook bezochten wij bijvoorbeeld de Lataricciu bij Porto Vecchio uit de natuurgids, maar daar was het heel druk, ondanks het steile glibberige “pad” dat naar de waterval leidde. Het Duivelsgat – Trou de la Diable – heeft ook een prachtige waterval. Sinds die in de VVV-folder en hier op de site is vermeld is het daar nogal druk.
Eerder bezochten wij al oa de Piscia Di Gallo, Casacade d’Anglais, de Waterval van San Nicolao, Polischellu, Purcaraccia, de Radule en de Buchja en natuurlijk al die kleinere watervallen in allerlei beken zoals de Restonica. Ach het is te veel om op te noemen, je moet zelf maar eens op pad gaan!
Walvissen en Dolfijnen
Mijn zus Patricia riep: Dolfijnen!!! Daar…. ja toch? Met velen pakten we de verrekijkers en zochten het water af in de wateren rond Capo Rossa tijdens onze boottocht naar Scandola. Dat deed ook de bemanning en voor we het wisten draaide de boot ruim 100 graden richting…… WALVISSEN.
De kapitein had door de kijker gezien dat het ging om drie baardwalvissen. De 2e keer in 3 maanden tijd dat ze gespot werden. Het gaf een schok op de boot, iedereen die nog een beetje lag te slapen of met z’n mond over een kotszakje hing was bij de tijd…. het is dan ook wel een fenomenaal gezicht om geheel onverwacht walvissen van bijna 10 meter naast de boot te zien. Die spoten hun fonteinen rustig de lucht in alsof ze ons wilden begroeten. Filmpje gemaakt door reiskameraad Peter de Hoog.
Na deze fantastische ervaring voeren we weer verder om even later dolfijnen tegemoet te komen. Die buitelden vrolijk door het water, maar omdat ze de “verkeerde” kant opgingen waren ze weer snel uit het zicht verdwenen.
Je kunt je voorstellen wat ’s avonds het gesprek van de dag was toen we met onze drie gezinnen lekker zaten te eten bij een restaurantje bij Olmeto Plage aan de baai van Valinco…. en we hadden nog maar enkele happen door de keel of mijn neef Ted riep: DOLFIJNEN. En ja hoor, een groep dolfijnen dartelde door de baai op een 100 – 200 meter afstand. Goed met het blote oog te zien. We lieten het eten er maar even voor staan….
Op de terugreis van deze vakantie naar Genua hebben we een uur vóór Genua ook nog dolfijnen gezien. Ik herinner me toen we thuis kwamen, er een artikel in de krant stond dat er reizen naar het walvis- en dolfijngebied vanuit Genua werden georganiseerd. Geen garantie, maar ze deden hun best… ik moet daar nu met een glimlach om denken… wij kregen ze in de vakantie 2005 als extraatje….
NB1. Op meerdere overtochten hebben we dolfijnen gezien.
NB2. Bedankt Peter voor het filmen van dit hoogtepunt van onze Scandolareis!
Canyoning (maakt het kind in je los!)
NB: de watervallen van de Polischellu, Vacca en Purcaraccia mogen alleen nog met een gids worden bezocht!
Canyoning is klimmen, klauteren, abseilen, lopen, zwemmen, glijden en springen… door, in en langs – soms wild stromende – beken en watervallen.
Allereerst moet je stroomopwaarts zien te komen. Soms kan dat al vrij snel vanaf de weg. Meestal is dat dan ook een ‘begaanbaar’ paadje. Als het startpunt ver van de weg ligt, dan is dat natuurlijk diep in de bergen, met nauwelijks begaanbare paadjes, waarbij je moet klimmen en klauteren langs ravijnen, je vasthoudend aan boomwortels en sjouwend met je wetsuit en helm. Soms ben je wel meer dan een uur onderweg om op de plek te komen waar je gaat beginnen.
Maar dan krijg je de instructies over wat je wel en vooral niet moet doen. Spring- en glij-instructies krijg je bij elk nieuw punt waar weer wat te beleven valt. En zo start je dus vol goede moed. Want die moed is wel hard nodig als je bij je eerste sprong gelijk een meter of 9 naar beneden moet springen. Uiteraard is er voor degenen die deze hoogte toch wat te gortig vinden een alternatief. Meerdere zelfs. Lagere springpunten, of via een touw….
Na deze belevenissen ben je dus stroomafwaarts. Dan mag je hopen dat de auto vlakbij staat, want 5 kwartier lopen, klimmen en klauteren met nat pak en helm is geen pretje…. Zelf heb ik dat 5x meegemaakt met de tocht door de Vacca in het Bavellamassief.
De laatste sprong van de Vacca is een hoge van 12 meter in 1 vierkante meter water springen. Pas bij de derde tocht (2008) durfde ik dat, de andere keren ging ik abseilend Bij mijn 4e tocht in 2009 was er beduidende minder water en hebben ze de terugtocht tot 50 minuten weten te reduceren. Opvallend is dat elke keer weer nieuwe sprongen worden toegevoegd. In 2011 hoorde ik dat de laatste sprong van 12 meter niet meer wordt gedaan. Te veel ongelukken.
In 2007, 2010 t/m 2013 + 2015 t/m 2019 ‘deed’ ik de Polischellu, dat was veel aangenamer eindigen… vlakbij de auto. Deze tocht was vooral erg leuk bij de laatste sprong/glijpartij, waarbij we bovenaan water verzamelden, het water werd tegen gehouden door mensen op elkaar te stapelen of een zeildoek te spannen en vervolgens met de verzamelde watermassa en een forse zet van de instructeur achterwaarts – onderste boven dus – naar beneden werden gestuwd, waarbij je vervolgens in een klein (1x1m) bekkentje kwam waaruit je weer naar boven werd gelanceerd en je met veel water en luid gegil, maar ook onder luid applaus en zoemende camera’s in het glasheldere water terecht kwam. Sjonge wat een adrenaline… geweldig! In 2009 was de zoemende camera van ons en maakte ik bovenstaand filmpje van deze waterval.
De Vacca en Polischellu zijn de tochten die het vaakst in de Bavella worden gedaan, maar er is er nog een: de Purcaraccia. Een prachtige waterval, maar voor de springers onder jullie: er wordt weinig gesprongen en veel gegleden. Maar met name de rotswanden van de watervallen zelf werden abseilend bedwongen. Toch wel aardig wat metertjes (40-60) abseilen vaak door het water, spectaculair, maar je moet dat wel leuk vinden! Ik vond het leuk (2012), maar ik zag toch ook wel aardig wat benauwde gezichten. Die zie je hier niet nog voor een tweede keer.
Er zijn nog veel meer canyonings, je kunt die zelf doen als je de juiste spullen bij je hebt en je kunt er ook nog enkele met een gids doen.
Deze tochten in de Bavella heb ik gedaan met een gids van het avonturenpark Acqua & Natura bij Solenzara (kruispunt T10 en de D268).
Ervaringen algemeen: Muziek
I Muvrini
Wij hadden slechts de DVD van I Muvrini van het optreden van Bercy in Parijs en de enthousiaste verhalen van oa. de leden van het Corsica Prikbord. Dus namen wij tijdens onze vakantie op Corsica in 2007 de kans waar om I Muvrini te gaan zien en horen. Hoe zou het zijn…. want verzekerde men ons…: het mooiste is natuurlijk om ze op het eiland zelf te zien…… Dat gebeurde in Abazzia… Inmiddels hebben we ze diverse keren op het eiland tijdens de zomertour (Giru) gezien en gehoord. Ze zijn ook diverse keren in België en Nederland geweest en hebben we ze ook gezien en gehoord! Maar. wat ik toch vooral mis tijdens een concert in Nederland en België: Corsica….
Het eerste concert
Zou het echt hier plaats gaan vinden vroegen we ons af bij ons bezoek van het eerste concert, toen we langs een stoffig voetbalveldje reden ‘in de middle of nowhere’ in de buurt van Abazzia? Met hoeveel man publiek zouden we zijn…..
De volgende dag gingen we al ruim op tijd naar het voetbalveldje waar het parkeren al een grote chaos was. Het hele voetbalveld was vol gezet met witte stoeltjes en wij zorgden snel dat we op rij drie zaten, zo’n 10 meter van het podium.
Het voorprogramma was indrukwekkend, prachtig licht, stevig geluid en vooral ook verrassend goede muziek. De band: Novi. Een tikje traditioneel, een beetje folk en veel popmuziek met 2 gastzangers.
We waren nu al enthousiast en het kon niet meer stuk. Dat laatste bleek nog bijna werkelijkheid te worden toen op de eerste klanken van het openingsnummer van I Muvrini één van de belangrijkste versterkers het begaf…… Gelukkig konden de technici het binnen tien minuten repareren en begon het concert opnieuw na deze valse start.
Sommige nummers waren zeer sfeervol door de melancholische stemmen en uitstraling van Alain en Jean François Bernardini, de 2 broers en voormannen van I Muvrini. Natuurlijk was er ook de bas. De man achter dit instrument was duidelijk één van het swingende type, al moest hij zich bij sommige nummers natuurlijk wel inhouden….. Wij waren nog niet zo I Muvrini ingewijd dat we nummers als oud of nieuw konden bestempelen, maar enkele nummers klonken ons bekend in de oren.
Afwisselend spel met polyfonische klanken, viool, drum en paukachtige trommels, keyboard, speciale gitaren en diverse blaasinstrumenten, waarvan enkele traditioneel Corsicaans.
Al met al een onvergetelijke avond die om 0.45 uur eindigde onder een zwarte Corsicaanse sterrenhemel met in ons hoofd nog de prachtige klanken van I Muvrini en Novi.
Zo verging het ons ook de andere keren, zonder voorprogramma overigens. Maar gewoon twee en een half uur lang achter elkaar prachtige muziek, waarvan tenminste 3/4 konden meezingen of neuriën, want inmiddels zijn we wel fans geworden. Als het even kan gaan we elk jaar wel naar een concert.
Op You Tube zijn diverse filmpjes te vinden zoals het bovenstaande filmpje: een concert registratie van A Voce Rivolta met groot orkest.
Een nummer dat echt blijft hangen na een concert en dat je al neuriënd mee naar het parkeerterrein loopt.
In 2008 was I Muvrini te zien in een serie optredens met een koor van ruim 250 mannen en vrouwen. Ze deden o.a. Brussel en Parijs aan. Wij zijn afgereisd naar Brussel. Het was imponerend!
Als je de kans krijgt om Corsicaanse musici aan het werk te zien (en horen!) op Corsica: DOEN!
Meer muziek
In 2007 zagen we Novi voor het eerst optreden in het voorprogramma van I Muvrini tijdens het concert in Abazzia. Het publiek was toen al zeer enthousiast over deze band en wij ook. Misschien kwam het mede door het feit dat Stefanu Mangiantini bij beide bands zingt.
Nu moesten we maar eens naar een concert. In de eerste beste supermarkt hadden we na aankomst in Bastia in 2008 al de CD van Novi gekocht. Regelmatig kon je bij ons deze CD uit de autoradio horen schallen. Tjonge wat een muziek.
Inderdaad had Novi ook een ‘giru’ over Corsica. Wij bezochten het concert in Sari D’Urcini en dat hebben geweten. Alleen al de weg er naar toe (en terug in het pikkedonker) was een belevenis, want dit gehucht ligt in de middle of nowhere tussen Sagone en Ajaccio een kilometer of 10 uit de kust vandaan.
Het concert werd gegeven op het pleintje voor de kerk. Het drumstel stond op de trappen van het voorportaal. Novi begon te laat, omdat de vrachtwagen onderweg van de weg was geraakt. Toen uiteindelijk alles gereed was, begon het te regenen. De enige druppels die we die vakantie gehad hebben. Gelukkig konden ze wel doorspelen, het kwam niet met bakken uit de hemel. Na een half uurtje was het weer droog.
Ze speelden met veel enthousiasme voor een handje vol publiek, vooral veel bekenden van de band kwamen kijken. Absoluut mensen: deze band verdient veel meer publiek!!! Ga eens naar een concert van welke Corsicaanse groep dan ook: echt een belevenis!
Heel de nieuwe CD (de eerste volwaardige) passeerde het toneel. Ook de 3 nummers van hun N9VI –cd- tje speelden ze. Bij de toegift vroegen ze het publiek vlak voor het podium te komen staan en mee te zingen. Na afloop gingen de muzikanten met het aanwezige publiek heel gezellig in gesprek en gingen met hen op de foto en signeerden cd’s, petjes e.d.
De leider van de band Ghjuvan’ Carlu Papi (Jean Charles Papi) is charismatisch en zingt ook vaak met andere Corsicanen. Terwijl Ceccè Lanfranchi een bekend Corsicaans songwriter is. Stèfanu zong nu niet mee, hij was op hetzelfde moment met I Muvrini op tour.
Het was heel leuk om dit concert mee te maken. De cd U Portaluci wordt nu regelmatig in de auto gedraaid…..
NB: Ghjuvan’ Carlu Papi is in 2010 uit de band gestapt en is op solo tour. Hij heeft zelf nu mooie CD’s gemaakt.
Andere concerten die we nog hebben meegemaakt op Corsica:
- Canta u Populu Corsu– grote groep patriottische volksmuzikanten met ook een kinder- en jongerengroep
- Barbara Furtuna– voornamelijk Polyfonische muziek, zingen vaak in kerken
- Diana Di Alba– veel traditionele klanken, heel fraai en echt Corsicaans
Voor de CD’s: kijk even op deze pagina
Na afloop van concert even met JC Papi op de foto! Like zijn Facebookpagina
